Choroby układu żylnego – stosowanie klasyfikacji CEAP w praktyce orzeczniczej
R. Mazurek, W. Niemiec-Gmerek
Autorzy we wstępie omawiają znaczenie chorób układu żylnego i ich powikłań jako dużego problemu o znaczeniu społecznym, szczególnie w wymiarze ekonomicznym w postaci kosztów: leczenia, absencji chorobowej, wypłacanych zasiłków chorobowych oraz wypłacanych rent.
Mimo dużego postępu w diagnostyce, znajomości przyczyn powstawania choroby żylnej kończyn dolnych i nowoczesnych metod leczenia odległe wyniki nie są zbyt optymistyczne. Szczególnie dotyczy to leczenia powikłań jakimi są zmiany skórne, owrzodzenia żylne oraz zespół pozakrzepowy.
Orzecznicy badający chorych występujących o przyznanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego widzą odległe skutki wyników leczenia zarówno zachowawczego jak i chirurgicznego. Często jest możliwe ustalenie przyczyn niepowodzeń w leczeniu.
Do tej pory chorobę żylną orzecznicy określali jako żylaki kończyn dolnych, żylaczyca bez powikłań lub z powikłaniami bez dokładniejszych danych klinicznych etiologii, lokalizacji, stopnia stwierdzanej niewydolności żylnej, która ma istotne znaczenie w kwalifikacji badanego jako niezdolnego do pracy częściowo lub całkowicie.
Celem ujednolicenia i ułatwienia rozpoznania w orzeczeniach lekarskich ZUS celowe byłoby posługiwanie się klasyfikacją CEAP wprowadzoną w 1994 r. przez Amerykańskie Forum Żylne na Hawajach w USA. Oryginalna klasyfikacja jest dość rozbudowana, może być trudna dla lekarzy orzeczników nie będących specjalistami w dziedzinie angiologii. Proponujemy stosowanie klasyfikacji przyjętej przez Polskie Towarzystwo Flebologiczne wg której można posługiwać się pierwszymi elementami klasyfikacji klinicznej C od O do 6 co oznacza chorobę bez objawów klinicznych, następnie drobne żyła ki siateczkowe aż do występowania rozległych żylaków łącznie z po wikłaniami głównie owrzodzeniem żylnym.
Stosowanie takiej klasyfikacji ułatwi obiektywną ocenę stanu cho robowego a co za tym idzie będzie pomocne przy ustalaniu niezdolne ści do pracy. Umożliwi łatwiejszą ocenę w analizach statystycznych i naukowych schorzeń układu żylnego.
Referat
Powyższy tekst stanowi streszczenie referatu wygłoszonego w ramach I Kongresu Polskiego Towarzystwa Orzecznictwa Lekarskiego, który odbył się w dniach 15/16 września 2003 w Łodzi.