Analiza osobniczych i społecznych uwarunkowań skuteczności programu rehabilitacji leczniczej wyrażonej powrotem zdolności do pracy zarobkowej
J. Zdrzałek
Wzrost nakładów na wypłaty świadczeń z ubezpieczenia społecznego wynikające z niezdolności do pracy w latach 80-tych i 90-rych XX wieku spowodował organizację przez ZUS Programu Rehabilitacji Leczniczej w ramach prewencji rentowej. ZUS organizuje i finansuje 24-dniowe turnusy rehabilitacyjne, widząc w nich szansę na ograniczenie występowania niezdolności do pracy.
W pracy poddano ocenie skuteczność programu rehabilitacji leczniczej wyrażoną powrotem do pacy zarobkowej, analizowano prawdopodobne osobnicze i społeczne uwarunkowania skuteczności działań rehabilitacyjnych świadczonych przez poszczególne ośrodki.
Badanie obejmowało ubezpieczonych poddanych rehabilitacji leczniczej w latach 1999 i 2000 skierowanych do ośrodków rehabilitacyjnych na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS w Chorzowie.
Grupa obejmowała 2169 osób. Źródło danych stanowiła obowiązująca dokumentacja będąca w posiadaniu ZUS. Po upływie minimum 12 miesięcy od ukończenia rehabilitacji wypełniono kwestionariusz przebiegu leczenia i rehabilitacji. Zebrane dane poddano analizie statystycznej.
W oparciu o analizę wyników programu rehabilitacji leczniczej:
- skuteczność jej należy ocenić jako wysoką,
- na skuteczność realizowanego programu rehabilitacji leczniczej znacząco wpływają: wczesność zapoczątkowania, pozostawanie w zatrudnieniu, poziom wykształcenia, charakter wykonywanej pracy i grupa schorzeń z powodu których odbyła się rehabilitacja,
- można wyodrębnić grupy ośrodków rehabilitacyjnych o wysokiej skuteczności ich działań.
Referat
Powyższy tekst stanowi streszczenie referatu wygłoszonego w ramach I Kongresu Polskiego Towarzystwa Orzecznictwa Lekarskiego, który odbył się w dniach 15/16 września 2003 w Łodzi.