Etyka w zawodzie lekarza
J. Hołówka
Zawodowa działalność lekarza jest poddana licznym normom, Część z nich to normy moralne obowiązujące dlatego, że lekarz zajmuje wobec pacjenta rolę szczególną! uprzywilejowaną.
Człowiek chory ma często ograniczoną zdolność podejmowania decyzji, ulega niepewności lub lękom, podlega zmianom nastroju, cierpi, konstruuje nieprzemyślane i chwiejne plany dalszego życia. Lekarz powinien mieć na uwadze dwa aspekty tej sytuacji. Chorzy, poza wyjątkowymi przypadkami, zachowują swą autonomię i prawo decydowania o swym losie. Z drugiej strony jest też prawdą, że pacjenci mają tendencję do nieobiektywnego postrzegania własnego stanu i do błędnej oceny swoich dalszych perspektyw.
Lekarze powinni brać pod uwagę ten trudny problem i jasno deklarować zasady postępowania wobec osób, którymi się będą opiekować, i które poddadzą licznym związanym z terapią rygorom. Z grubsza można przyjąć, że w praktyce lekarskiej pojawiają się trzy specyficzne moralne zobowiązania, które każdy lekarz powinien wyraźnie określić – obowiązki wobec pacjentów, wobec innych lekarzy i wobec społeczeństwa. Autor przedstawia sugestie na temat tego, jak te obowiązki powinny być ujęte w Kodeksie Etyki Lekarskiej.
Referat
Powyższy tekst stanowi streszczenie referatu wygłoszonego w ramach I Kongresu Polskiego Towarzystwa Orzecznictwa Lekarskiego, który odbył się w dniach 15/16 września 2003 w Łodzi.